ay içim sıkıldı

Şimdi Düşününce Aptallık Mı Etmişim?  Aklımdan geçenleri nasıl yazacağımı bilmiyorum. Çok kuru. Kuru bir kafanın altından çıkan kupkuru düşünceler. Tüm yazabildiklerim bundan ibaretse sıçtık. Kupkuruluğun kısa tarihi. Ve yavanlığın, ne desem yarımlığın tarihi. Zaten bütün bunların tamam olacağı, tamamlanacağı bir ortam yok. Öğle vaktinde gibiyiz, anlaşılmıyor gecenin derinliği. Haklıymışsın Friedrich.  Mesela derslerimi düşünmeliymişim. (Friedrich burada olsa 'Ne dersi kızım.. Ders bir hiçliktir.' falan diye buyururdu.) Bir insan sadece tek bir şeyi düşünebilir mi? Yani mümkünlüğünü sorguluyorum bu durumun ve yapamıyorum sanırım ondan böyle. Nasıl? Böyle işte, olduğu gibi. Neyse deyip geçemeyeceğimiz çok fazla şey olması gibi bu toplumda. Düşünmek zorundayım gibi hissediyorum sürekli. Sanki bu sorumluluğummuş ya da olmalıymış. Bana öyle denmemiş ama aykırılık yapıp oturmuş düşünmeye başlamışım gibi. Kendimi düşünme bakanı atadım. Nereye? Bu topluma. Detone olup hor görüldüğün ...

 Biri diğerinden daha değerli değil. Biri diğerinden daha seçilesi değil.  Kırgınlıklar, duyduğumuz en kötü fikir olan insan yaratıldığından itibaren vardı. Bu bir zaman problemi. Bu zamandan kaçamıyorum. Bu zamanı aşıp da yok olamıyorum bir anda hopskoç!  diyerek. Eğer bu yok olabilme yeteneği/imkanı verilseydi bize yaratılırken o zaman insan fikri o kadar da kötü olmayabilirdi. Şaka yapıyorum yine olurdu. Çünkü bu yaşam formu başlı başına çok kötü. Çünkü bu yaşam formunda hâlâ aşılamayan bir sürü şey var zaman gibi. Belki de böyle düşünerek haksızlık ediyorum. Kime? Sanırım olmayan birine. Ama siz buna takılmayın. Çünkü zaten Tanrı öncesinde ruhmuş. Yani sadece ruhtan ibaretmiş. İnsanlaşmış sonra. Sürüleşiyor şimdi. Eğer sürüdeyseniz hepiniz tanrısınız. Kafamı nereye çevirsem herkes tanrıcılık peşinde. Belki de zorunluluktan. Zaten bundan neden nefret ediyorsak, herkes tanrıyı güç olarak gördüğünden insanlaşmadı mı o da? Ama şimdi boş verelim bunları. Bana ne tanrıdan y...

 İçimden Canımı Almak Geliyor Ama Sadece Türev Alabiliyorum Evet dostlar tweet bu kadar diyip çıkasım var bu hayattan. Kimsenin de gücüne gitmez sanki. Kendim hariç. Fakat galiba ona da gitmeyebilir. Kendisi şu an benden ayrı bir yerde takılıyor. Bilmiyorum yani bu konuda ne düşünür. Onu bırakalım isterseniz, bugün ondan bahsetmeyelim. Aslında bugün size bazen ne kadar durmak istediğimden bahsetmek istiyorum. Sadece durmak hani, durma eylemi. Durma işini yerine getirmek ve getirebilmek. Ama bunu isterken aynı zamanda, zaman da dursun istiyorum. Sen Aydınlatırsın Geceyi diye bir film var, tavsiye ederim. Oradaki gibi dursun istiyorum. Soyutlanayım bir anda. Benim de gitmek istediğim ya da istemediğim yere giden uçak ben içindeyken havada kalsın. Ne giderim ne kalırım. İşte yaşam. Ya durursun ya devam edersin. Bu tabloda uçağın içindeki mi yoksa zamanı durduran mı olmak isterdim bunu bilmiyorum. Tek bildiğim bunu nedensizce istediğim: kanımın akışı bile dursun benimle beraber. Çünkü ...